مرد مردستان علی …

۱۲ دی ۱۳۸۸ / يادداشت /

نامه ۱۴ نهج البلاغه

و من وصیه له ع لعسکره قبل لقاء العدو بصفین
لاَ تُقَاتِلُوهُمْ حَتَّى یَبْدَءُوکُمْ فَإِنَّکُمْ بِحَمْدِ اَللَّهِ عَلَى حُجَّهٍ وَ تَرْکُکُمْ إِیَّاهُمْ حَتَّى یَبْدَءُوکُمْ حُجَّهٌ أُخْرَى لَکُمْ عَلَیْهِمْ فَإِذَا کَانَتِ اَلْهَزِیمَهُ بِإِذْنِ اَللَّهِ فَلاَ تَقْتُلُوا مُدْبِراً وَ لاَ تُصِیبُوا مُعْوِراً وَ لاَ تُجْهِزُوا عَلَى جَرِیحٍ وَ لاَ تَهِیجُوا اَلنِّسَاءَ بِأَذًى وَ إِنْ شَتَمْنَ أَعْرَاضَکُمْ وَ سَبَبْنَ أُمَرَاءَکُمْ فَإِنَّهُنَّ ضَعِیفَاتُ اَلْقُوَى وَ اَلْأَنْفُسِ وَ اَلْعُقُولِ إِنْ کُنَّا لَنُؤْمَرُ بِالْکَفِّ عَنْهُنَّ وَ إِنَّهُنَّ لَمُشْرِکَاتٌ وَ إِنْ کَانَ اَلرَّجُلُ لَیَتَنَاوَلُ اَلْمَرْأَهَ فِی اَلْجَاهِلِیَّهِ بِالْفَهْرِ أَوِ اَلْهِرَاوَهِ فَیُعَیَّرُ بِهَا وَ عَقِبُهُ مِنْ بَعْدِهِ

از سفارش آن حضرت است به سپاهیان خود ، پیش از دیدار دشمن در صفین
با آنان مجنگید ، مگر به جنگ دست یازند . چرا که سپاس خدا را حجّت با شماست ، و رها کردنشان تا دست به پیکار گشایند حجّتى دیگر براى شما بر آنهاست . اگر به خواست خدا شکست خوردند و گریختند ، آن را که پشت کرده مکشید و کسى را که دفاع از خود نتواند آسیب مرسانید ، و زخم خورده را از پا در میارید . زنان را با زدن بر میانگیزانید هر چند آبروى شما را بریزند یا امیرانتان را دشنام گویند ، که توان زنان اندک است و جانشان ناتوان و خردشان دستخوش نقصان . آنگاه که زنان در شرک به سر مى‏بردند مأمور بودیم دست از آنان بازداریم ، و در جاهلیّت اگر مردى با سنگ یا چوبدستى بر زنى حمله مى‏برد ، او و فرزندانى را که از پس او آیند بدین کار سرزنش مى‏کردند . (ترجمه مرحوم دکتر شهیدی)